Ezin dituzu zure beldurrak uxatu...

... baina haiekin bizitzen ikas dezakezu

Zilborrestea

Azken egunotan, zilborrestearen inguruan hitz egitea suertatu zait behin baino gehiagotan. Loturak eta loturei buruz pentsatu behar izan dut askotan. Batzuk besteei jartzen dizkiegun tranpetaz gogoeta egin dut. Eta tranpak eta iruzurren artean iruzurtiena, elkar maite dugunen artean sortzen direnak. Ama garenok, eta ama izan gabe bizitza ematen dutenak, eta seme edo alaba garenok, edo seme eta alaba direnekin gabiltzanok, edo ama eta aita direnekin harreman dugunok eten gabe izaten gara elkarri jartzen dizkiegun lanak eta bete ezin diren eskakizunen lekuko.

Nik ikasi nuen zilborrestea beharrezkoa zela umekiak bizitza berrirako behar zituenak jasotzeko. Ama emalea zen. Horregatik eten behar zen. Umeak jaso beharreko guztia jasotzen zuenan, eten behar zen. Zergatik, orduan, galtzen dugu bizitzak eman digun papera? Zergatik norabide batekoa izateko sortutakoa bestera irauli egiten dugu naturala zena natura kontrakoa bihurtu?

Izugarria da, izugarria eta marabillosoa, izugarria, marabillosoa eta bozkariagarria nolako trebetasuna daukagun gizakiok xinpleena erabat korapilatzeko!

Saramago hil da

Saramago hil zen atzo. Eta jakin dudanean, zerbait esateko gogoa sentitu dut. Nobel saria eman ziotenean ezagutu nuen nik. Orduan, bere nobela "Todos los nombres" irakurri nuen eta mundu berezi batean sartzen nindula somatu nuen, baina ez zidan barrua ukitu. Handik urte batzutara, "Ensayo sobre la ceguera" irakurtzerakoan, inpresionatuta utzi ninduen Saramagok. Ez dut ezagutu gizakiak duen ona eta txarra berak bezain ondo azaltzen duen idazlerik.

Eta harrezkero jarraipena egin nion bere liburuetan barrena. Denen artean, bada bat irakurri nuen une hartan emozioa, negar egiteraino, piztu zidana : "La caverna". Horregatik, idazle maitatua gogoratzeko, lan eder horretako pasarte hunkigarri bat idatziko dut hemen. Nahiko nuke euskaraz jartzea eta itzultzea bururatu zait, baina beste lan trinko batzuek eskatzen didate orain arreta. Beste batean, akaso...

"Verdaderamente son pocos los que saben de la existencia de un pequeño cerebro en cada uno de los dedos de la mano, en algún lugar entre falange, falangina y falangeta. Ese otro órgano al que llamamos cerebro, ese con el que venimos al mundo, ese que transportamos dentro del cráneo y que nos transporta a nosotros para que lo transportemos a él, nunca ha conseguido producir algo que no sean intenciones vagas, generales, difusas y, sobre todo, poco variadas acerca de lo que las manos y los dedos deberán hacer. Por ejemplo, si al cerebro de la cabeza se le ocurre la idea de una pintura o música, o escultura, o literatura, o muñeco de barro, lo que hace él es manifestar el deseo y después se queda a la espera, a ver lo que sucede. Sólo porque despacha una orden a las manos y a los dedos, cree, o finge creer, que eso es todo cuanto se necesitaba para que el trabajo, tras unas cuantas operaciones ejecutadas con las extremidades de los brazos, apareciese hecho. Nunca ha tenido la curiosidad de preguntarse por qué razón el resultado final de esa manipulación, siempre compleja hasta en sus más simples expresiones, se asemeja tan poco a lo que había imaginado antes de dar instrucciones a las manos [...] algo que toca lo indecible, ese color todavía no nacido del todo que, con el asentimiento, la complicidad ya a veces la sorpresa de los propios ojos, las manos y los dedos van creando y que probablemente nunca llegará a recibir su justo nombre. O tal vez ya lo tenga, pero sólo las manos lo conocen, porque compusieron la tinta como si estuvieran descomponiendo las partes constituyentes de una nota de música, porque se ensuciaron en su color y guardaron la mancha en el interior profundo de la dermis, porque sólo con ese saber invisible de los dedos se podrá alguna vez pintar la infinita tela de los sueños [...] El cerebro preguntó y pidió, la mano respondió e hizo. Marta lo dijo de otra manera, Ya le ha cogido el tranquillo."

Bakean bego, José de Sousa Saramago

Manifestazioa Donostian: moratoria, errausketarik ez

Erraustegiaren Kontrako kideek manifestazioa deitu dute datorren igandean, ekainak 20, eguerdiko 12:00etan, Donostiako Bulebarrean. Egun horretarako “Osasunaren alde, Moratoria, Errausketarik ez” lelopean antolatu dute manifestazioa batetik Usurbilgo Ituna sinatu duten partidu, sindikatu eta mugimendu sozialek eta bestetik Errausketaren Aurkako Taldeen Koordinakundeak.

Lopez eta Zelaaren gobernua Eskola Publikoaren aurka?

Eskolatik kanpo dagoenak ez du agian jakingo zer den eskolako lanpostuen zerrenda (RPTa) eta inoiz ez zuen galdetuko eskola baten antolaketaz, baina pentsatzen jartzen bada konturatuko da eskola batek funtzionatzeko irakasleek klasea ematea baino gehiago behar dela.

Lehen Hezkuntzako eskola batean irakasle tutoreak behar dira eta irakasle espezialistak (ingelesa eta gorputz hezkuntza eta musika) eta eskolako martxa antolatuko duten eta gainbegiratuko duten zuzendaritzako taldekoak eta jangelaz eta jangela garaian ikasleak zaindu behar dituzten begiraleez arduratuko dena, eta liburutegia kudeatuko duena, eta laguntza eta programazio berezia behar duten ikasleei laguntza emango diena eta eskolako baliabide teknikoez arduratuko den irakaslea. Horregatik eskola batek 32 ikasle talde baditu, 32 irakasle baino gehiago behar ditu. Irakasle talde hori zenbatekoa izango den urtez urte erabakitzen da ikasle kopuru eta eskolak dituen berezitasunen arabera. Urtetik urtera ez da aldaketa handirik egoten eskolako baldintzak aldatzen ez badira. Ikasturte bukaera aldean, ekainean hain zuzen, iristen da lanpostuen zerrenda.

Hori da, hain zuzen, lehengo asteazkena eskoletara iritsi zitzaiguna: datorren ikasturteko lanpostuen zerrenda. Eta murrizketak iragarrita zeuden arren, ezin genuen sinistu ikusten genuena: bi eta hiru arteko irakasle gutxiago 32 ikasgela dituen eskola bakoitzeko. Horrek esan nahi du %6 eta %8 arteko murrizketa egin digutela. Eta kasu batzuetan esan nahi du datorren ikasturtean ez dugula izango ikastalde guztiei derrigorrezko diren ingeleseko klaseak emateko irakasle nahiko izango. Edo ezingo diegula gelatik kanpoko laguntza eskaini zailtasun bereziak dituzten ikasle askori. Edo 110 ordenagailu finko eta 140 eramangarri denak sarean konektatuta ditugun eskolan ez dela egongo horien funtzionamenduaz eta proiektuaz arduratzen den irakaslerik. Eta hori bezalako beste arazo asko, ez baigara ailegatuko eskolak dituen beharretara.

Horregatik egin dute protesta zuzendariek, baldintza hauetan Euskal Autonomi Erkidegoko Eskola Publikoa porrotera doalako. Lopezen gobernuak egin du, Isabel Zelaa Hezkuntza Sailburuak egin du. Sozialistak?


OHARRAK (Post scriptum) 10/06/16: Badirudi Hezkuntza Sailak azken orduko aldaketak egin dituela eskola askotako lanpostuen zerrendetan eta aurreko urtetako egoerarekin parekatzen ez bada ere, gehienetan murriztu dira murrizketak; minus bider minus berdin plus?