skip to main |
skip to sidebar
Aurreko astean Katalunian izan nintzen, nire etxeko bi han bizi baitira. Biak euskaldunak izanik, katalanez ere mintzatzen dira, bata nahiko ondo eta bestea bertakoen mailan, denbora gehiago pasa duelako han. Bisitak iraun zuen bitartean, lagun katalanekin ibili ginen batzuetan eta egoera hau errepikatu zen: etxeko hirurok euskaraz hitz egiten genion elkarri; bietako edozeinek katalanekin mintzatzen zenean, katalanez egiten zuen; eta, jakina, katalanen artean gauza bera; ordea, nik hangoekin hitz egin behar nuenean gaztelaniaz egiten nuen eta haiek horrela erantzuten zidaten. Gutxitan nahasten ginen, hasieratik horrela jardun genuen eta.
Behin baino gehiagotan ibili naiz han eta pentsa daiteke belarria egina dudala haien berbara, gainera gaztelaniari eta frantses pixka bati esker erro bereko hizkuntzaren soinuak ez dira hain arrotzak, hori egia da. Baina katalan haiek gurera?
Solasaldian geundela, halako batean, erabiltzen ari ginen mintzaira bera elkarrizketa gaia bilakatu zen. Bitxia zen. Bazegoen beste hizkuntza bat denok dena eta guztiz ulertzeko aukera emango ziguna, horretarako gara bada (gutxienez) elebidun; baina aipatu modua hartua genuen elkarrekin egoteko. Niretzako bereziki atsegina zen haiek elkarrekin eta nire bi maiteekin tokiko hizkuntza erabiltzea, nolabaiteko gertutasuna ematen zidan-eta, tartekoa banintza. Baina banekien katalanentzat zailagoa izan behar zuela euskaraz esaten genuena ulertzea. Hori aipatu nuenean, hauxe izan zen baten erantzuna, besteek berretsita: “ez pentsa! elkarrizketaren ildoa jarraitzea erraza da denok badakigulako zertaz ari garen, eta, gainera, zenbait hitz harrapatzen ditugu ere. Eta zerbait ihes egiten zaigunean, imajinazio “mica” bat bat ipini eta asmatzen da gehienetan”.
Gaiarekin bueltaka nabil oraindik. Hemengo errealitatearekin alderatu dut eta ez dut erantzunik. Izango da, akaso, hemen, nire etxe ondoan bizi diren askok batere imajinaziorik ez dutela?
Ama-hizkuntzaren Nazioarteko Eguna da gaur; hala izendatu zuen Unescok 1999 urtean. Guk badugu zer aldarrikatu. Eta badugu ere zer ospatu.
Gure artean, hezkuntza munduan batez ere, asko hitz egin da ama-hizkuntzaz eta bigarren hizkuntzaz. Zenbait esparrutan zalantzan jarri izan da gure eskoletako D ereduan ematen den irakaskuntza, etxetik erdara besterik ez dakiten ikasleekin euskaraz egiten delako ikaskuntza prozesua. Askok argudio hori erabiltzen dute (eta horrekin batera gaztelaniaren eskubideak ere) D eredua kritikatzeko.
Baina horren ondoan, milaka guraso ezagutu ditugu, gure hizkuntza berreskuratzeko bidean sekulako ahalegina egin dutenak, batere erraza ez zen garaian, andereñoengan, eta ondoren, euskal irakasleengan konfiantza osoa jarrita. Eta haiekin batera proiektu hura bultzatu eta lagundu duten guztiak.
Era horretan gutako askok amona-hizkuntza berreskuratu dugu, eta birramona-hizkuntza gure ondorengoek. Eta ondorioz, bi hizkuntza dauzkagu, bata amak (aita-amak) ume garaian eman zigutena eta ondoren aita eta amaren bultzada eta irakaslearen lanari esker jasotakoa, euskara. Hori gure altxorra.
Eta horregatik, horiei guztiei eskerrak eman nahi dizkiet gaur, Ama-hizkuntzaren Nazioarteko Egunean.
Arrakasta handia izan du "konpetentzia digitala" neurtzeko galdekizuna; irakurle asko animatu dira eta erantzun dituzte 6 galdera laburrak. Batzuk luze adierazteko ausardia ere izan dute 7. galderan. Denei mila esker.
Ondorioak ateratzeko egun batzuk beharko dira, baina ez zarete geratuko emaitzak jakin gabe.
Urte batzuk dira Informazio eta Komunikazio Teknologietan (IKTetan alegia) trebatzen ari garela. Euskal Herriko irakasleontat sigla magikoak dira. Garrantzitsua den guztia IKTetatik pasa behar da. IKTekin zerikusia duen proiektu bat baldin baduzu, zorienekoa zu, egunean zaude. Ordenagailuarekin jai duzula onartzen baduzu, akabo: zureak egin du. Hezkuntza Departamentuan oihartzuna nahi baduzu, konpetentzia digitalak menperatu behar dituzu.
Horregatik ni oso lasai nago. Maisu-maistren kidegoaren parte izanik, talde horretan beteranoetakoa izan arren gaitasuna ederki garatu dut. Beraz ez didate behar baino lehenago erretiroa emango. Lanean jarraituko dut ahal den denbora gehien.
Eta zu, gazte zein zahar, irakasle zein kazetari, mediku zein erizain, saltzaile zein teknikari, laborari zein ingeniari... langile zaren hori, nola daude zure abilidade digitalak? Denon artean Euskal Herri bizi eta zoriontsu bat nahi badugu, garrantzitsua da horretan trebatzea. Ezingo gara krisi honetatik atera ez badugu zaintzen oinarrizkoa dena.
Horretarako inkesta hau proposatzen dizuet. Galdekizunari jator erantzuten badiozue, jakingo dugu noraino iritsi gaitezkeen.
Neurtu itzazu zure konpetentzia digitalak hemen klikatuz. Gure herriaren etorkizuna zure eskutan dago. Prest zaude behar duen giroa martxan jartzeko?
OHARRA: Galdekizunaren emaitzak argitaratuko dira
